“Love after love” του Derek Walcott στο πρωτότυπο όπως ζητήθηκε από τους αγγλόφωνους followers. For the English speaking fans who asked for it 💛 Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου The time will come when, with elation you will greet yourself arriving at your own door, in your own mirror and each will smile at the other's welcome, and say, sit here. Eat. You will love again the stranger

Το ποίημα «LOVE AFTER LOVE» του Derek Walcott σε μετάφραση της Κατερίνας Αγγελάκη Ρούκ. Θα ‘ρθει καιρός που μ’ έξαρση θα καλωσορίζεις τον εαυτό σου σαν θα φτάνεις στη δική σου πόρτα, στον δικό σου καθρέφτη, κι ο ένας χαμογελώντας θα καλωσορίζει τον άλλο και κάτσ’ εδώ θα λέει. Τρώγε. Θ’ αγαπήσεις ξανά τον ξένο που ήταν ο εαυτός σου. Δώσε κρασί. Δώσε ψωμί. Δώσε πίσω

Αφιερωμένο σε όλα τα κορίτσια! Εδώ μαζί με την Φλώρα μου με δημιουργίες της πολύ ταλαντούχας σχεδιάστριας Ματίνας Μέγκλα, η οποία είναι σκηνογράφος και ενδυματολόγος της παράστασης "Απολυμένη".

Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς με ένα υπέροχο ποίημα της Κικής Δημουλά. Ευχαριστούμε το περιοδικό Hello για την πρώτη φωτογραφία. Στη δεύτερη φωτογραφία με τη φίλη μου Ζίτα 😊 Καινούργιες θεωρίες. Τα μωρά δεν πρέπει να τ’ αφήνετε να κλαίνε. Αμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Αλλιώς υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται αφύσικα το παιδικό τους τραύμα βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια. Για τους μεγάλους, ούτως

«Εγώ δεν είμαι μονάχα αυτός που βλέπεις» - Tίτος Πατρίκιος - Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου “Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις δεν είμαι μόνο αυτός που θα’ πρεπε να μάθεις. Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου κάπου τη χρωστάω αν σ’ αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου σ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι, αν σου μιλήσει μια λέξη μου σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι - Θ’

Μετά από πολύωρο γύρισμα

«Τα πάθη της βροχής» - Κική Δημουλα Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο σι, σι, σι. Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, ήχος κανονικός κανονικής βροχής. Όμως ο παραλογισμός άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση μου 'μαθε για τους ήχους. Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή, σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα, κρυστάλλινα

Βόλτα με τα σκυλιά μου, με το αγαπημένο ποίημα "Το χιόνι" του Ρίτσου. Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας, -είπε. Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα, μ’ όλη τη σοφή σιωπή του. Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία. Μια παλιά στάμνα, πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα. Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου, την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του

"The Hill We Climb" της Amanda Gorman. Το ακούτε σε ελληνικά και αγγλικά. An excerpt of "The Hill We Climb" by Amanda Gorman. Thank you Alexa for sending me the entire text in English and thank you Nikos for the Greek version.

“Σαν να διάλεξες” από την ποιήτρια Κική Δημουλά. Ένα χρόνο «φευγάτη». Όπως τα υπέροχα ταξίδια του νου που μας χαρίζει. Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια να δώ την ευωδιά της ρίγανης σκλάβα σε ματσάκια. Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων βρίσκεις το πράσινο εύκολο σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια. Aκούω εκεί τι θαρρετά

Το ποίημα «Πέρασα» της Κικής Δημουλά. Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Υπήρξα περίεργη και μελετηρή. Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Πέρασα μέρες με βροχή, εντάθηκα πίσω απ’ αυτό το συρματόπλεγμα το υδάτινο υπομονετικά κι

Το ποίημα «Η Άνοιξη» του Γιάννη Ρίτσου Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Η άνοιξη αυτή μας βρήκε όλους απροετοίμαστους κι ανόρεξους ή αδιάφορους – απροετοίμαστη κι η άνοιξη, σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται σαστίζει και σωπαίνει κάτω απ’ τα λίγα της δέντρα– δε ρωτάει. Το φως επιστρέφει απ’ το περσινό καλοκαίρι κατάκοπο κι αφηρημένο, απόμακρο, παραξενεμένο απ’ την καινούρια του νεότητα

Ολόκληρο το ποίημα του Χρήστου Λαζαρόπουλου όπως σας υποσχέθηκα. «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ». Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Η Γυναίκα γιορτάζει καθημερινά Στην αγκαλιά του πατέρα της Στα γόνατα του παππού της Φορώντας τα ρούχα της μαμάς της Πειράζωντας τον αδελφό της Λέγοντας το καλύτερο μάθημα στη δασκάλα της Αγκαλιάζοντας τον φίλο της στο νηπιαγωγείο Κρατώντας τη σημαία στο σχολείο της Φιλώντας το πρώτο φλερτ της Γίνοντας Γυναίκα στον πρώτο Έρωτά της Όταν

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με το ποίημα "Έναστρη" του Μίλτου Σαχτούρη από την ποιητική του συλλογή «Καταβύθιση», που μου το ζήτησε μια από εσάς που με ακολουθείτε και μου προτείνετε τόσο όμορφα ποιήματα 💛. Γράψτε μου στα σχόλια ένα αγαπημένο σας ποίημα που σας έρχεται στο μυαλό με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Απαγγελία: Κατερίνα Διδασκάλου Έναστρη εσύ στη μίαν άκρη εγώ στην άλλη της

Να την αγαπάς την Άνοιξη Όχι μόνο για τα όμορφα και τα ανάλαφρα ρούχα που φοράς, αλλά και για την Αναγέννηση που σε κάνει να ζεις